Komora do badania odporności na ozon do testowania kabli, zgodna z normą ASTM D470

Przegląd:

Zgodnie z normami IS 10810 (Część 13), IEC 60811-403, ASTM D 470, IS 3400 (Część 20): 1994, ISO 1431-1/1994 i ASTM 4575 do szacowania odporności materiałów elastomerowych i polimerowych kabli na działanie ozonu. Urządzenie testowe powinno zawierać komorę testową, generator ozonu z zasilaczem wysokiego napięcia i kontrolerem, osuszacz/oczyszczacz powietrza, kontrolę przepływu, komorę kontroli temperatury, szklany instrument, uchwyt na próbki do testów chemicznych oraz urządzenie do wykrywania ozonu.

 Parametry techniczne:

1) Komora testowa powinna być wykonana z materiału niereagującego z ozonem, najlepiej ze stali nierdzewnej.
2) Komora powinna mieć objętość co najmniej 60 litrów i powinna być chłodniczym piekarnikiem z ogrzewaniem i chłodzeniem
3) Temperatura komory testowej powinna być kontrolowana przez elektroniczny cyfrowy regulator wskazań temperatury za pomocą
sensora PT-100.
4) Wymagany zakres temperatur to 10°C do 80°C, a dokładność regulacji jest lepsza niż ±1°C
5) Wewnętrzna komora powinna być dostępna przez drzwi z odpowiednim mechanizmem zamykającym i uszczelnieniem, aby zapobiec częściowej
utracie ciśnienia lub niekorzystnemu wpływowi na poziom stężenia ozonu podczas testu.
6) Drzwi muszą posiadać urządzenie lub mechanizm blokady zapobiegający przypadkowemu otwarciu podczas przewidywanego czasu trwania testu.
7) Drzwi dostępowe powinny być wyposażone w okno obserwacyjne wykonane ze szkła hartowanego i powinny być uszczelnione, aby zapobiec częściowej
utracie ciśnienia lub niekorzystnemu wpływowi na stężenie ozonu podczas testu.
8) Wewnętrzna komora może być wyposażona w źródło światła do pośredniej obserwacji próbki.
9) Wewnętrzna komora może być wyposażona w stojak lub półkę do umieszczania próbki, materiał stojaka nie powinien reagować z
ozonem, najlepiej ze stali nierdzewnej, a stojak powinien być zaprojektowany w taki sposób, aby zminimalizować wpływ na wprowadzenie,
cyrkulację, wymianę lub emisję mieszaniny powietrze-ozon.
10) Wymagane urządzenia do generowania, pomiaru i kontroli stężenia i ciśnienia cząstkowego strumienia powietrza z ozonem oraz zapobiegania
stratyfikacji ozonu po wprowadzeniu strumienia powietrza z ozonem do komory.

Generator ozonu:

1) Źródło generacji ozonu powinno znajdować się poza komorą testową, a ciała obce w strumieniu gazu muszą być
odpowiednio filtrowane.
2) Generator ozonu powinien mieć elektrody koncentryczne, oddzielone cienkim dielektrykiem szklanym, z napięciem przyłożonym między
elektrodami.
3) Generator może być zasilany przez transformator wysokiego napięcia o maksymalnym zakresie napięcia 20-30 kV i prądzie wyjściowym 8
mA z regulacją zmiany napięcia. Dokładność transformatora wysokiego napięcia powinna wynosić ±1%.
4) Zespół generatora ozonu powinien być zainstalowany w drewnianej obudowie, aby zapewnić pełne bezpieczeństwo operatora.
5) Stężenie ozonu powinno być mierzone bezpośrednio za pomocą miernika ozonu lub urządzenia do analizy/wykrywania ozonu, ozon
stężenie w komorze testowej powinno wynosić od 25 do 500 pphm (części na milion) lub ppb (części na miliard), a miernik ozonu
powinien mieć opcjonalny zakres od 25 do 500 pphm/ppb
6) Oprócz detektora/analizatora ozonu, wszystkie akcesoria wymagane do metody chemicznej powinny być dostarczone do
weryfikacji.

 Dopływ powietrza:

1) Źródło powietrza powinno pochodzić ze środowiska lub sprężonego powietrza i być w pełni filtrowane lub filtrowane, a osuszacz powietrza jest
wymagany do usunięcia wilgoci z powietrza
2) Należy zapewnić wskaźnik wilgotności składający się z żelu wskaźnika wilgotności wielokrotnego użytku.
3) Szybkość przepływu powietrza z wymaganym stężeniem ozonu powinna wynosić od 280 l/h do 560 l/h, a ciśnienie powietrza
powinno być utrzymywane nieco wyżej niż ciśnienie atmosferyczne.
4) Przepływomierz z regulacją: powinien być w stanie bardzo precyzyjnie regulować przepływ powietrza w zakresie od 2 do 20 l/min.

Wentylator obiegowy:
1) Aby wymieszać mieszaninę ozonu, należy zapewnić wentylator elektryczny, który może utrzymywać stałą prędkość podczas testu.
2) Prędkość zmierzona z odległości 50 mm od krawędzi natarcia łopatki wentylatora po stronie komory wiatrowej nie może być mniejsza niż
0,6 m/s.
3) Silnik wentylatora nie może znajdować się w pomieszczeniach. Silnik wentylatora powinien mieć wał przedłużający lub mechanizm napędowy, aby odizolować
silnik od wewnętrznej wnęki.
4) Łopatki wentylatora powinny być osadzone w komorze wiatrowej i oddzielone lub zamknięte siatką ochronną lub klatką kratową.

Instrumenty szklane:
1) Zbierać gaz ozonowy i określać stężenie ozonu za pomocą analizy chemicznej.

Wspornik próbki:
1) W komorze testowej powinien być zainstalowany mechaniczny obrotowy wspornik o odpowiedniej wielkości, a na nim powinien być zainstalowany uchwyt
lub ramka do mocowania próbki.
2) Próbka powinna być przesuwana z prędkością od 20 mm/s do 25 mm/s w płaszczyźnie prostopadłej do przepływu powietrza, w taki sposób, że
ta sama próbka dociera do tej samej pozycji w komorze testowej co 8 minut do 12 minut.